استانبول

  استانبول که در گذشته با قسطنطنیه و بیزانس باستان شناخته می شد ، بزرگترین شهر و بندر اصلی ترکیه است. این شهر پایتخت امپراتوری بیزانس و امپراتوری عثمانی بود. شهر با دیوار قدیمی استانبول در یک شبه جزیره مثلثی بین اروپا و آسیا قرار دارد. بیش از 2000 سال استانبول بین نبردهای متناقض فرهنگ ، دین و قدرت امپریالیستی ، گاه به عنوان یک پل و گاهی به عنوان مانع ایستاده است. در بیشتر این زمان استانبول یکی از پرطرفدارترین شهرها در جهان بود. اولین نام وی از پادشاه مگارا، بیزاس گرفته شده است ، که در سال 657 پیش از میلاد مسیحی مستعمره ای به نام بیزانسیم  را تأسیس کرد که نام یونانی آن برای یک شهر بود. در سال 196 پس از میلاد ، امپراتوری رومی سپتیمیوس سوروس ، به دلیل مخالفت با او در یک جنگ داخلی ، حمله کرد و شهر را فتح کرد و پس از پسرش ، او را آ گوستا آنتونینا تغییر نام داد. در سال 330 بعد از میلاد کنستانتین این شهر را به عنوان پایتخت خود اعلام کرد و آن را روم جدید نامید ، تا زمانی که وی دستور داد آنرا با قسطنطنیه جایگزین کنند ، سکه نقره ای به نام بیزانس مهر زده شد

یونانیان از سفر به آنجا به عنوان ایس تن پولین یاد می کردند که به معنای “ورود به شهر” در اواخر هزاره 1 است “

  تا قرن سیزدهم این عبارت یونانی به یک اسم معمول برای شهر یعنی ایستین پولین تبدیل شده بود بود. هنگامی که امپراتوری عثمانی تحت سلطنت سلطان محمود دوم ، در سال 1453 حکومت این شهر را به دست گرفت ، “اسلامبول” به معنای شهر اسلام تغییر نام یافت. با گذشت زمان این 2 نام برای تشکیل استانبول پیوستند. اداره پست ترکیه در سال 1930 رسماً این نام را تغییر داد ، با این حال ، این شهر همچنان به نام هزاره قسطنطنیه ادامه دارد. این شهر قدیمی حدود 9 مایل مربع (23 کیلومتر مربع) را در بر می گیرد ، اما مرزهای فعلی شهرداری فراتر از آن است. شهر اصلی شبه جزیره دارای هفت تپه است که لازم است برای “روم جدید” کنستانتین باشد. شش طاقچه از یک خط الراس بلند بالای شاخ طلایی است. دیگر یک قصر انفرادی در گوشه جنوب غربی است. در اطراف دامنه آنها بسیاری از مساجد و دیگر نقاط دیدنی تاریخی ساخته شده با گذشت زمان که در سال 1985 به طور جمعی یک میراث جهانی یونسکو تعیین شده بودند

آبهای اطراف شبه جزیره “سه دریا” نامیده می شوند: آنها شاخ طلایی ، بسفر و دریای مرمره هستند. شاخ طلایی  یک دره غرق در اعماق است و به طول 5/5 مایل (7 کیلومتر) طول دارد. ساکنان اولیه آن را به صورت شاخ گوزن می دیدند ، اما ترکهای مدرن آن را هالیچ (“کانال”) می نامند

بسفر ( بغاز استانبول ) کانال اتصال دریای سیاه به دریای مدیترانه از طریق دریای مارمارا وتنگه  داردانل است

شاخ طلای باریک استاتبول قدیمی را از جنوب و از شهر جدید بی اغلو از شمال جدا میکند. تنگه بسفر قسمت اروپایی استانبول را ازمنطقه ای که در قسمت آسیای استلنبول قرار دارد به اسم اسکندر( کرایسوس باستان) و کادی کوی ( کلسدوتن باستانی) تقسیم میکند

آتش سوزی ، زمین لرزه ، شورش و تهاجم بارها استانبول را ویران کرده است ، بیش از 60 آتش سوزی بزرگ و زمین لرزه های بیشماری که به اندازه کافی بزرگ بودند که با مدارک آن در تاریخ ثبت شده است. ردپای این بلایا با توسعه شهری جایگزین شده است: امروز جاده های گسترده ای از طریق محوطه های تاریخی شهر قدیمی در حال طی شدن هستند و کوچه های سنگفرش نشده با خانه های چوبی قدیمی که همزمان با ساختمان های بلند مرتفع ، پارک های اداری و مراکز خرید همگانی هستند. و پل های آتاتورک از شاخ طلایی به بیوغلو عبور می کنند. هر روز قبل از طلوع آفتاب ، دهانه های مرکز آنها باز می شود تا به کشتی های دریایی اجازه عبور دهند. سواحل شاخ که توسط اتوبوس های آبی طی می شود ، جمعی از اسکله ها ، انبارها ، کارخانه ها و ویرانه های گاه به گاه تاریخی است. کشتی ها به طرف آسیایی استانبول از زیر پل گالاتا خارج می شوند. استانبول دارای سه عدد از طولانی ترین پل های  معلق در جهان است: پل بسفر اول که در سال 1973 به اتمام رسید ، پل فاتح سلطان محمود که در سال 1988 به اتمام رسید ودیگری پل یاوز سلطان سلیم که در سال 2016 به اتمام رسید). 2 تونل وجود دارد که زیر بسفر ، یکی برای راه آهن مسافری و دیگری برای ترافیک اتومبیل ، که به ترتیب در سال 2013 و 2016 افتتاح شده اند وجود دارد. بی اوغلو ، که به عنوان “استانبول    مدرن شناخته می شود از قرن 10 بوده است. تنها معدود بنایی که قبل از قرن نوزدهم ساخته شده اند ، در اثر جنگ و آتش سوزی ایستاده اند. جنگ و آتش سوزی تنها چند سازه که در اوایل قرن نوزدهم ساخته شده اند ، ایستاده است. راه‌آهن بزرگی  وجود دارد که بین آبشار گالاتا و فلات  پروا در حال عبور است. در تپه های فوق هتل ها و رستوران های بزرگ ، دفاتر مسافرتی ، تئاترها ، خانه اپرا ، کنسولگری ها و بسیاری از دفاتر دولتی ترکیه پیدا خواهید کرد. از قرن 10 به بعد ، گالاتا یک تجلی برای تاجران خارجی بود که از امتیازات فرازمینی برخوردار بودند. دیوارهای آنها پس از آنکه عثمانی ها در سال 1453 این شهر را به دست گرفتند ، تمام خارجی ها که تابعیت امپراتوری نبودند ، محدود به این محله شدند. در اطراف کاخ سفارتخانه های مختلف ومراکز دیگر از قبیل  مدارس ، کلیساها و بیمارستان ها برای ملیت های مختلف بود. سرانجام ولسوالی گالاتا شلوغ شد ، به این معنی که ساختمانها از زیر دامنه ها به سمت منطقه پرا حرکت کردند به طوری که جزر و مد ساختمان از شیب بالاتری به سمت منطقه باز پرا حرکت کرد

 معماری

 مخزن باسیلکا ، بزرگترین مخزن باستانی زیر استانبول. مخازن بسته که بیش از 80 مورد  آن از گذشته باقیمانده است ، شامل یکی از زیباترین و اسرارآمیزترین سازه های استانبول ، مخزن باسیلیکا است که به زبان ترکی با نام یره باتان سارای شناخته می شود ( “کاخ

زیرزمینی یا مخزن زیرزمینی”) ، در نزدیکی ایا صوفیا  336 ستون آن  که از آبهای آرام و سیاه به یک سقف طاق بلند بالا می رودوجود دارد

دروازه طلایی یک قوس پیروزمند در حدود 390 است. این بنا در دفاع از تئودوسیوس دوم ، در نزدیکی محل اتصال دیواره های زمین و دریا ساخته شده است. پایه های مرمری پوشیده از دو برج بزرگ آن هنوز ایستاده است و سه طاق تزئین شده با ستون های بین آنها طوسی است

تنها نمونه خوبی که از معماری کاخ بیزانس نگهداری شده است پوسته یک ساختمان مستطیلی سه طبقه از سنگ آهک و آجر است که در آن قرار گرفته است. الگوها و نوارها یی که قدمت آن در حدود سال 1300 است که به آن کاخ کنستانتین (تکفور سارایی) گفته می شود و به دیوارهای زمینی نه چندان دور از شاخ طلایی وصل شده است

بزرگترین میراث از پایتخت امپراتوری از بین رفته 25 کلیسای بیزانس است. بسیاری از این موارد همچنان به عنوان مساجد در حال استفاده هستند. بزرگترین کلیساها یکی از بناهای بزرگ جهان به حساب می آیند. این ایا سوفیا است ، که نام آن به معنای “خرد الهی” است. این سنت معاصر و همسایه ، سنت ایرین ، به “صلح الهی” اختصاص داده شده است. بسیاری از مورخان هنر گنبد ایجیا سوفیا (105 فوت) به قطر 32 متر را یکی اززیباترین بناهای جهان می دانند. گفته می شود كه این كلیسا كه روحانیت خود را با سنت ایرین به اشتراک گذاشته است ، در سال 325 در پایه های یك معبد مشرق ساخته شده است. بنایی که اکنون ایستاده است ، در اصل بنای قرن ششم است ، اگرچه یک زمین لرزه در سال 559 گنبد را فرو ریخت ، پس از آن دوباره در مقیاسی کوچکتر بازسازی شد و کل کلیسا از خارج تقویت شده است. ودوباره در اواسط قرن 14 باسسازی شد. در سال 1453 با مناره هایی به مسجدی تبدیل شد و لوستر بزرگی به آن اضافه شد. در سال 1935 به موزه تبدیل شد. دیوارها هنوز با دیسک های خوشنویسی عربی آویخته شده اند

منطقه گالاتا  ناحیه ای است که که نام  برج گالاتا را به اشتراک می گذارد. این برج در سال 1349 توسط بازرگانان جنوا به عنوان یک برج مراقبت و یک استحکام برای محوطه داخلی دیوار آنها ساخته شده است

 هنگامی که امپراطوری عثمانی قسطنطنیه را به دست گرفت ، ستون های هفت تپه را با گنبدها و مناره ها پوشانید وشکل و شمایل  شهر را تغییر داد. حاکمان جدید مانند یونانیان ، رومی ها و بیزانس ها ، شهر را دوست داشتند و بخش اعظم ثروت  و انرژی خود را برای تزئین آن صرف می کردند. سلسله عثمانی که از سال 1300 تا 1922 به طول انجامید ، تقریباً تا پایان خط آنها به ساختن سازه های مهم جدید ادامه داد. برجسته ترین مساجد آنها از اواسط قرن 15 تا اواسط قرن شانزدهم ساخته شده است و بزرگترین معماران همگی نام سینان را به خود اختصاص داده اند. آنها آتیک سینان (سالخورده) ، سینان بالیک اسیر و معمار کوجا سینان (معمار بزرگ سینان) بودند. اگرچه این ساختمان عمیقا تحت تأثیر سنتهای فارسی ترکهای سلجوقی قرار داشت ، این سبک با سنتهای غا لب هلنیک و بیزانس در این شهر آمیخته شد

شاهکارمعمار کوجا سینان که محل دفن او مسجد سلیمان( 1550-75 ) که از ایا صوفیا  الهام گرفته شده است ، اما کپی نشده است. این ساختمان به عنوان یکی دیگر از بناهای بزرگ جهان قرار دارد. احتمالاً مشهورترین مساجد استانبول مشهد مسجد آبی است ، مسجد احمد اول (سلطان عثمانی از سال 1603 تا 1617) که به جای چهار عرف معمول دارای شش مناره است. مساجد قرن 18 و بعد از آن تأثیرات واردات معماران و صنعتگران اروپایی ، که معماری اسلامی باروک مانند مسجد فاتح ، بازسازی شده بین سالهای ( 1767 و 1771) و حتی سبکهای نئوکلاسیک را انجام داده اند ، مانند مسجد دولماباهچه سال 1853 ، اکنون موزه نیروی دریایی است. مساجد بزرگ معمولاً با سازه های جانبی ساخته می شدند. از جمله این مدارس قرانی (مدرس) ، حمام (همام) برای شستشو ، خوابگاه و آشپزخانه برای فقرا (ایمارت) و مقبره برای افراد خانواده های ثروتمند و ممتازشهر میباشد

از سمت شمال ، به سمت شاخ طلایی و اشغال کل نوک برج ، کاخ توپکاپی است که در یک دیوار مستحکم محصور شده است. این کاردر سال 1462 توسط سلطان محمد دوم آغاز شد و تا آغاز قرن 19 به عنوان سکونتگاه  سلاطین مورد استفاده قرار میگرفت. در این کاخ بود که سفیران خارجی پذیرفته شدند و آنها از طریق دروازه امپریال یا باب-همائون که توسط غربی ها با عنوان “عالی پورت” اشتباه گرفته شده بودند پذیرفته شدند. این کاخ عمدتا از ساختمانهای کوچک تشکیل شده است  که از حدود سه دالان تشکیل  شده است. مهمترین ساختمان ها قصر کاشی کاری شده است که در سال 1472 ساخته شده است

اتاق مخاطبان (آرز اوداسی ) وهیرکا شریف  یک اقامتگاه که  حاوی یادگارهایی از پیامبر اکرم (ص) است میباشد؛ این کاخ گنج سلطان  و مجموعه های مهمی از نسخه های خطی ، چینی ، زره پوش و منسوجات را در خود جای داده است.  پس از رها کردن کاخ قدیم ، سلاطین برای خود کاخ هایی در کنار بسفر ساختند

مثل کاخ بیلر بی 1865 ،کاخ لاویش دولما باهچه 1853، کاخ چیراعاندر سال 1874 ساخته شد ودر سال 1910 سوزانده شد وکاخ ییلدیز که محل اقامت عبد الحمید دوم، سلطان عثمانی که از سال(1786 تا 1909)بود

بازار بزرگ که  که در اوایل امپراتوری عثمانی تأسیس شده اما اغلب در معرض آتش و زلزله بود، دارای 4000 مغازه در حدود دوانبار توزیع کننده مرکزی است که دارای نقشه منحصر به فردی بوده و همواره مکانی پر اذحام، شلوغ  و پر طرفدار است

بازار ال شکل مصر که ( میصیر بازای ) نام دارد به در مجاورت  مسجد ینی وا لیده  قرار دارد و با مالیاتهای قاهره ساخته شده است و به خاطر همین به این  نام نامیده می شود

. بازار ادویه بعدها مغازه ها کالاهای خود را گسترش دادند و شامل میوه های خشک، جواهرات، ملافه و کالاهای دیگر شدند